Ukradkowe patrzenie sobie w oczy, delikatne gesty czułości i pierwsze randki podszyte znakiem niepewności: od tego zazwyczaj zaczynają się piękne historie miłosne. Po jakimś czasie, jeśli wszystko zmierza w dobrym kierunku, nadchodzi ważne wydarzenie. Zaręczyny, czyli jeden z najbardziej niezapomnianych dni w życiu każdej zakochanej pary. W tym artykule przybliżamy ich historię oraz skąd wziął się zwyczaj dawania pierścionka. Ponadto dowiesz się, czym kierować się przy wyborze idealnego pierścionka zaręczynowego, aby sprawić ukochanej osobie, jak największą przyjemność.
Tradycja zaręczyn narodziła się jeszcze w starożytności. Co ciekawe, starożytni Rzymianie, aby przypieczętować kontrakt małżeński wręczali ukochanej monetę. Zwyczaj dawania pierścionka pojawił się nieco później i był to zazwyczaj pierścień z żelaza, który musiał być od razu wsunięty na palec kobiety. Sam prototyp pierścionka zaręczynowego odnotowano w starożytnym Egipcie, w którym to ofiarowano skromny, okrągły drucik bez zdobień i kamieni, a przy tym nie oznaczał on planowanego ślubu, a po prostu symbol miłości.
Jak wyglądały tradycyjne zaręczyny w dawnej Polsce? Na samym początku miały miejsce tzw. swaty. Obyczaj miał charakter czysto formalny i odbywał się, kiedy obie strony ustaliły, że młodzi się pobiorą. Wtedy swat razem z kawalerem i innym mężczyzną z jego najbliższej rodziny udawali się do domu wybranki, a tam goście musieli udowodnić, że są dobrymi chrześcijanami, a młodzieniec odpowiednim kandydatem na męża. Zazwyczaj już tego samego dnia odbywała się ceremonia zrękowin, której głównym obrzędem było związanie rąk narzeczonych nad bochenkiem chleba i pobłogosławienie młodych przez rodziców.
Chociaż każda z tych tradycji wydaje się niezwykle ciekawa w porównaniu do dzisiejszych czasów, to brak w nich romantyzmu. Przede wszystkim skupiano się na kwestiach prawnych i finansowych, a rzadziej na samym symbolicznym akcie miłości. Obecnie, chociaż w każdym z krajów, wygląda to nieco inaczej i tradycja zaręczyn ewoluowała, to zazwyczaj najważniejszą postacią w tym wydarzeniu jest właśnie ukochana. Dodatkowo, zwłaszcza za granicą, coraz częściej można spotkać się z oświadczynami kobiety, co przełamuje utarte stereotypy i stawia rolę pań w zupełnie innym miejscu. Nadal jednak w tym całym procesie obowiązkowo występuje jeden szczególny przedmiot – pierścionek zaręczynowy.
Okrąg, czyli kształt pierścionka zaręczynowego według starożytnych jest symbolem doskonałości oraz nieskończoności. Najpopularniejszym motywem wśród biżuterii zaręczynowej był wtedy klucz, który miał oznaczać pieczę kobiety nad ogniskiem domowym. Modne również stało się wręczanie ukochanej pierścionka z kamieniem szlachetnym z reliefem wypukłym bądź wklęsłym.
W okresie średniowiecza postawiono na romantyczny motyw dwóch splecionych ze sobą rąk znanego pod nazwą „mani in fede”, czyli „ręce złożone do modlitwy. Nieco później pojawiły się też pierścionki z wyrytymi na nich sentencjami, cytatami lub fragmentami wierszy. Największą popularnością cieszyły się one w renesansie.
Pierwszy oficjalnie odnotowany w historii pierścionek z diamentem pojawił się w XV wieku na ceremonii zaręczyn Marii Burgundzkiej z Maksymilianem Habsburgiem, lecz przyszły pan młody otrzymał go pod zastaw w roli gwaranta szczerości kobiety. Skąd więc wzięło się utożsamienie diamentu z romantyzmem? Podobno Maksymilian, który brał ślub jeszcze dwa razy żadnej innej kandydatce nie wręczył pierścionka zaręczynowego z diamentem.
Modę na pierścionki z diamentami rozpowszechniła korporacja De Beers Consolidated Mines, Ltd., która razem z wynajętą przez nich agencją reklamową wykreowała slogan: „diamenty są wieczne”. Zdanie zostało spopularyzowano przez filmy z agentem OO7, Jamesem Bondem, a same pierścionki z tym kamieniem szlachetnym uznano za optymalny sposób wyrażenia uczuć oraz pokazania swojego statusu społecznego.
Przesądy mówią, że pierścionki zaręczynowe mogą mieć dowolny kamień, jednak pod żadnym pozorem nie powinny zawierać pereł oraz opali, ponieważ zwiastują one łzy i cierpienie. Zamiast diamentów można wybrać rubiny, szmaragdy, topazy, szafiry i ametysty, które charakteryzują się wysoką trwałością i zachwycającymi kolorami.
Kształt i projekt pierścionka zaręczynowego mogą reprezentować cechy charakteru obdarowanej nim osoby oraz wręczającego biżuterię. Najczęściej spotykany kształt koła jest tradycyjny i ponadczasowy, a ponadto symbolizuje lojalność. Nowoczesny kwadratowy krój oznacza, że przyszły pan młody charakteryzuje się troskliwością i będzie rozpieszczał wybrankę, natomiast kamień oszlifowany w kształt serca dedykowany jest prawdziwym romantykom i symbolizuje opiekuńczość oraz sentymentalność.
Złoto, platyna, tytan i srebro to najczęściej wybierane materiały do stworzenia niepowtarzanego pierścionka zaręczynowego. Złoto, czyli faworyt wśród szlachetnych materiałów często występuje w białym kolorze, który podkreśla i nieco powiększa kamień w oczku biżuterii. Platynę uznaje się za materiał z tzw. górnej półki i polecany jest dla alergików nietolerujących innych metali. Tytan to najtwardszy z materiałów, dzięki czemu może przetrwać w niezmienionym stanie przez lata użytkowania, a srebro choć ogólnodostępne i dość tanie może w rękach mistrza jubilerstwa może stać się prawdziwym dziełem sztuki.
Kształt, materiał i kamień na pierścionek zaręczynowy to kluczowe elementy wyboru odpowiedniej biżuterii zaręczynowej, jednak najważniejszy jest jej rozmiar. Aby uniknąć niepotrzebnego stresu warto przed kupnem dyskretnie sprawdzić rozmiar serdecznego palca wybranki. Najpewniejszym rozwiązaniem jest zdobycie pierścionka, który obecnie nosi ukochana i poznanie miary w salonie jubilerskim. Jeśli jednak to niemożliwe, to koniecznie zapytaj rodzinę i znajomych, o to jaki rozmiar palca może posiadać przyszła narzeczona.
Według starożytnej tradycji pierścionek zaręczynowy powinno nosić się na serdecznym palcu, ponieważ tam znajduje się żyła prowadząca bezpośrednio do serca, tzw. „vena amoris”. W Polsce pierścionek umieszczany jest na prawej dłoni, co wiąże się z klęską powstania styczniowego. Kobiety, które chciały okazać solidarność z wdowami po ukochanych mężach, zaczęły przekładać obrączki z lewej na prawą dłoń. Zwyczaj ten przetrwał do dziś i dzięki temu powstaje miejsce na przyszłą obrączkę ślubną.
Pamiętaj, że magia zaręczyn kryje się w szczegółach: w Twoim uśmiechu, spojrzeniu, drobnych gestach savoir-vivre’u. Jeśli jesteś przekonany, że chcesz spędzić resztę życia właśnie z tą kobietą, to nie wahaj się dłużej, tylko znajdź odpowiednie miejsce, skorzystaj z naszego przewodnika po pierścionkach zaręczonych, zaopatrz się w niego i zadaj ukochanej pytanie: „Czy zostaniesz moją żoną?”. Trzymamy kciuki, aby odpowiedziała: „Tak!”. Powodzenia!
797 586 310
